درخت کاج به طور طبیعی در سراسر اروپای شمالی، مرکزی و شرقی وجود دارد.

در آلمان بیش از 200 سال است که به طور گسترده برای جنگل‌کاری زمین‌های باز یا هدر رفته استفاده می‌شود، که پس از صنوبر دومین نسبت بالاترین منطقه جنگلی در آلمان را به خود اختصاص می‌دهد.

در بخش های بزرگی از براندنبورگ، کاج از ویژگی های چشم انداز است.

چوب کیلویی کاج را می توان به راحتی با دست یا ماشین کار کرد.

کاج جنگلی بومی یا کاج معمولی (Pinus sylvestris L.) متعلق به خانواده گیاه شناسی Pinaceae است که بیش از 100 نوع مختلف از آن را می توان در نیمکره شمالی یافت.

رایج ترین گونه کاشته شده از جنوب شرقی اروپا، کاج سیاه (Pinus nigra Arnold) می آید.

کاج بسته به موقعیت مکانی می تواند تا ارتفاع 25 تا 40 متر رشد کند.

در مناطق جنگلی آنها خیلی مستقیم رشد می کنند و به طور متوسط ​​بین 150 تا 200 سال سن دارند، اگرچه درختان منفرد می توانند تا 600 سال نیز رشد کنند.

کاج معمولاً در سن 100 تا 160 سالگی قطع می شود.

بسته به مکان، انواع منطقه ای با ویژگی های مختلف توسعه یافته است.

چوب دل و چوب صنوبر به راحتی از یکدیگر متمایز می شوند.

چوب صنوبر زرد مایل به سفید تا قرمز مایل به سفید، چوب قلب زرد متمایل به قرمز و به رنگ قهوه ای مایل به قرمز تیره می شود.

عرض حلقه رشد سالانه می تواند بین 1 تا 10 میلی متر متغیر باشد.

چوب تابستانی مایل به قرمز بسیار تیره تر از چوب بهار روشن است، حلقه های رشد سالانه به وضوح قابل مشاهده است.

بسته به جهت برش، چوب دارای الگوی راه راه (برش شعاعی) یا دانه مواج (برش متقاطع) است.

می توان آن را برش داد یا پوست کند.

اتصالات میخ دار، پیچی یا چسب دار ساده هستند.

سطح را می توان با انواع رنگ ها تکمیل کرد.

چوب صنوبر به خوبی برای اشباع شدن مناسب است، نه چوب دل.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *