اصطلاح قیر به معنی مخلوطی از هیدروکربن های طبیعی (یعنی ترکیبات آلی که فقط حاوی اتم های کربن یا هیدروژن هستند) یا بقایای حاصل از تقطیر یا پالایش نفت خام است.
قیر صادراتی در بورس امروز برخلاف قطران در دسته مواد قیر قرار می گیرد.
قیرها می توانند طبیعی یا ساخت بشر باشند.
قیرهای طبیعی در پوسته زمین گسترده هستند.
در برخی موارد آنها مواد اشباع کننده بسیاری از سنگ های رسوبی را تشکیل می دهند (سنگ های رسوبی از تجمع رسوبات تشکیل می شوند که عمدتاً از تخریب و فرسایش سنگ های از قبل موجود به دست می آیند).
قیرهای مصنوعی یا نفتی به خوبی می توانند جایگزین قیرهای طبیعی شوند، حتی اگر در مقایسه با قیرهای دوم، به دلیل درصد پایین تر آسفالتین ها (از دسته ای از ترکیبات با وزن مولکولی بالا موجود در نفت خام) پایداری کمتری داشته باشند.
تقطیر نفت خام قیر ماده ای قهوه ای تا سیاه است، دارای قوام نیمه جامد ویسکوالاستیک است، ترموپلاستیک است، اما نقطه ذوب مشخصی ندارد.
قیرها نسبت به آب نفوذ ناپذیرند، تا حدی در بسیاری از حلال های آلی آپولار مانند بنزن، تتراکلرید کربن و کلروفرم محلول هستند و در دی سولفید کربن کاملاً محلول هستند.
بدون دیدگاه