فویل آلومینیوم را دور نریزید با آنها پول در بیاورید!

فویل آلومینیومی (یا فویل آلومینیوم در انگلیسی آمریکای شمالی ؛ اغلب به طور غیررسمی فویل قلع نامیده می شود ) آلومینیومی است که در برگ های فلزی نازک با ضخامت کمتر از 0.2 میلی متر (7.9 میل) تهیه می شود.

معمولاً از گیج‌های نازک‌تر تا 6 میکرومتر (0.24 میل) نیز استفاده می‌شود.

فویل آلومینیوم استاندارد معمولاً 0.016 میلی متر (0.63 میل) ضخامت دارد و فویل خانگی سنگین معمولاً 0.024 میلی متر (0.94 میل) است.

فویل انعطاف پذیر است و به راحتی می توان آن را خم کرد یا دور اشیاء پیچید.

فویل های نازک شکننده هستند و گاهی اوقات با مواد دیگری مانند پلاستیک یا کاغذ لمینت می شوندآنها را قوی تر و مفیدتر کند.

فویل آلومینیومی جایگزین فویل قلع در اواسط قرن بیستم شد.

در انگلستان و ایالات متحده اغلب به طور غیررسمی به آن “فیل قلع” می گویند، همانطور که قوطی های فولادی اغلب هنوز ” قطعات قلع ” نامیده می شوند.

گاهی اوقات فیلم های متالیز شده با فویل آلومینیوم اشتباه گرفته می شود، اما در واقع فیلم های پلیمری هستند که با یک لایه نازک آلومینیوم پوشانده شده اند .

در استرالیا ، فویل آلومینیومی به طور گسترده ای آلفویل نامیده می شود .

فویل ساخته شده از یک برگ نازک قلع قبل از همتای آلومینیومی خود به صورت تجاری در دسترس بود.

فویل قلع از اواخر قرن نوزدهم تا اوایل قرن بیستم به صورت تجاری به بازار عرضه شد.

اصطلاح “قلع فویل” در زبان انگلیسی به عنوان اصطلاحی برای فویل آلومینیومی جدیدتر باقی مانده است.

فویل قلع نسبت به فویل آلومینیومی شکل‌پذیری کمتری دارد و طعم قلع کمی به مواد غذایی پیچیده شده در آن می‌دهد.

فویل قلع با آلومینیوم و سایر مواد برای بسته بندی مواد غذایی جایگزین شده است.

اولین ضبط های صوتی روی سیلندرهای گرامافون روی فویل قلع انجام شد.

روش ریخته گری پیوسته انرژی بسیار کمتری دارد و به فرآیند ترجیحی تبدیل شده است.

برای ضخامت‌های کمتر از 0.025 میلی‌متر (1 میلی‌متر )، معمولاً دو لایه برای عبور نهایی کنار هم قرار می‌گیرند و سپس از هم جدا می‌شوند که یک فویل با یک طرف روشن و یک طرف مات ایجاد می‌کند.

دو طرف در تماس با یکدیگر مات هستند و طرف های بیرونی روشن می شوند.

این کار برای کاهش پارگی، افزایش نرخ تولید، کنترل ضخامت و رفع نیاز به غلتک با قطر کمتر انجام می شود.