در سال 2013، یعقوب ابراهیم، وزیر امور مسلمانان وقت، گفت که داشتن حجاب با شال جیوانچی در محل کار برای برخی از مشاغلی که نیاز به یونیفرم دارند، “بسیار مشکل ساز” خواهد بود.
سال بعد، لی هسین لونگ، نخست وزیر لی هسین لونگ گفت، طبق گزارش رسانه های محلی، موضوع حجاب این است که «ما می خواهیم در سنگاپور چه جامعه ای بسازیم».
نیروی پلیس سنگاپور و وزارت بهداشت به درخواست های مکرر برای اظهار نظر پاسخ ندادند. رئیس‌جمهور سنگاپور با اشاره به پرونده فروشگاه بزرگ گفت که تبعیض در محل کار “آزاردهنده” است زیرا فرد را از کسب درآمد محروم می‌کند.
خانم حلیمه در صفحه فیس بوک خود که بیش از 500 نظر را به خود جلب کرد، نوشت: “مردم را باید صرفاً بر اساس شایستگی و توانایی آنها در انجام یک کار ارزیابی کرد و نه چیز دیگری.”
او افزود: «در طول این دوره COVID-19 که نگرانی ها در مورد شغل و معیشت بیشتر است، حوادث تبعیض باعث تشدید اضطراب می شود و مردم احساس خطر می کنند.
حجاب و پوشاندن کامل مو با شال و یا روسری و لباس پوشیده یک موضوع تفرقه‌انگیز برای مسلمانان در سراسر جهان بوده است.
بسیاری از زنان مسلمان سر خود را در ملاء عام به نشانه حیا با شال یا روسری می پوشانند، اگرچه برخی دیگر آن را نشانه ظلم زنان می دانند و در خاورمیانه زنان به دلیل اجتناب از آن با زندان مواجه می شوند.
در استان محافظه‌کار آچه اندونزی، زنان بدون شال مورد انتقاد قرار گرفته‌اند. در مالزی، مقامات اسلامی کتابی را در مورد زنان مسلمانی که از داشتن حجاب خودداری می کنند، تحقیق کرده اند.
اما فعالان حقوق زنان در سنگاپور می گویند که از زنان مسلمان می خواهند که آزادی انتخاب داشته باشند. آنها می گویند که چنین محدودیت هایی مانع از چشم انداز شغلی زنان شده است، به ویژه زمانی که همه گیری ویروس کرونا سنگاپور را وارد رکود کرده است و شرکت ها کارگران را اخراج می کنند.
فیلزا سومارتونو، نویسنده‌ای که به اجرای وب‌سایتی فراتر از حجاب که بر زنان مسلمان سنگاپور تمرکز دارد، می‌گوید: «زنان باید بتوانند آزادانه دین خود را بدون نیاز به انتخاب بین داشتن شغل یا انجام مذهب خود انجام دهند.
او به بنیاد تامسون رویترز گفت: «این مسئله در سنگاپور فقط برای زنان مسلمان مواجه است، این یک سیاست تبعیض آمیز قوی علیه زنان مسلمان است».
بدون دیدگاه