کودکان عاشق کشف اسباب بازی لگو لیگ عدالت جدید هستند. مسحور ناشناخته شدن و آرزوی آموختن و دانش و آفرینش. خیلی وقت‌ها پیش می‌آید که می‌خواهند دنیای خیالی خود را بسازند و خود را از طریق آن بیان کنند. اسباب بازی های آنها نیز به آنها کمک می کند تا دنیای جادویی خود را بسازند.

بازی‌ها روشی است که کودکان برای بیان خود دارند. اشیای بی جان که نفس می کشند و زنده می شوند. کودکان از بدو تولد اسباب بازی هایی برای بازی دارند.

در ابتدای کودکی، اسباب بازی ها توسط والدین یا افراد آشنا در محیطشان انتخاب می شود. کمی بعد انتخاب بازی توسط خود بچه ها انجام می شود.

بازی ها و خطراتی که در پیش است. خوب است توجه کنیم که کودک از ما چه می پرسد، چه بازی می خواهد. از طریق انتخاب او ما اغلب دنیای ذهنی او را درک می کنیم.

ما می گوییم “بسیار” زیرا کودکان تحت تأثیر همسالان خود قرار می گیرند. به ندرت پیش نمی آید که آنها بازی هایی را بخواهند که خود را بیان نمی کنند، اما تحت تأثیر اشخاص ثالث هستند. این غیرمعمول نیست که کودکان اسباب بازی هایی را انتخاب کنند که بازی نمی کنند.

اسباب بازی

ما باید مراقب باشیم که برای فرزندمان یا هر کودکی چه می خریم. بازی در سن و سال آنها باشد. ما به او تأکید می کنیم که هر فردی متفاوت است و خود را از طریق دنیای جداگانه و درونی خود بیان می کند.

بچه ها باید بفهمند که بچه هستند و باید بازی را یاد بگیرند. در همه اینها خود والدین یا محیط آشنای خانواده که هر کودک در آن رشد و نمو می کند باید راهنما و الگو باشد.

وقتی کودک اسباب‌بازی‌ای می‌گیرد که او را بیان نمی‌کند، اما چون دوستش آن را دارد، یا آن را بازی نمی‌کند یا سعی می‌کند چیزی را بازی کند که واقعاً دوستش ندارد.

به طور غیر مستقیم بر دنیای درونی او فشار می آورد. اگر در کودکی این کار را انجام دهد، آیا وقتی بزرگ شد همین کار را خواهد کرد؟ این یک واقعیت است که بسیاری از والدین به آن اهمیت نمی دهند.

عبارت “او یک کودک است” اغلب استفاده می شود. ما نباید «کودک» را با علایق خودش فراموش کنیم. “کودکی” که باید با اسباب بازی های خودش بازی کند. با چیزی که واقعاً دوست دارد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *